Publio Cornelio Escipión, coñecido polo alcume de Africanus, era considerado por moitos o herdeiro das calidades militares atribuídas ao seu pai e ao seu tío. Pero deles non só recibira estes magníficos atributos, senón tamén algúns inimigos, entre outros Asdrúbal, o irmán de Aníbal, e o xeneral púnico Giscón, quen faría o posible por acabar co seu inimigo e masacrar os seus exércitos. Os inimigos tamén axexaban en Roma, onde o senador Quinto Fabio Máximo, nunha xogada mestra, obriga a Escipión a aceptar a demencial tarefa de liderar as lexións V e VI que permanecían desde facía tempo esquecidas en Sicilia. Así, segundo cría o senador, lograría desfacerse do último dos Escipiones. Pero outro era o destino das lexións malditas que, da man de Africanus, lograrían cambiar un capítulo da historia.