Alguien para mí / ARCONES,Juan
por Arcones, Juan [autor/a]; Odriozola, Nagore [ilustrador/a].
Tipo: LibroEditor: Barcelona : Random Cómics , 2022 Edición: 1ª.Descrición: 368 p. : il. bn; 22 cm.ISBN: 9788418040627.Materia(s): LIX | Diversidade | LGTBIQ+ | Homosexualidade | AdolescenciaResumo: Se Alguien para ti te deixou con ganas de máis e che roubou o corazón, aquí chega a continuación da historia de amor perfectamente imperfecta. Creo que é a primeira vez que desexei que se acabase o verán. Por que? Moi fácil. Porque iso supón retomar as clases e ver a Pablo de novo. Pasamos meses separados. Eu no meu pobo, aburrido e desganado cos meus pais, e el en Estados Unidos. Hoxe é o noso primeiro día de curso e non podo ter máis ganas de entrar no colexio e darlle un bico ao meu noivo. O meu noivo. Que ben senta dicilo. Pero, claro, novo curso, novos dramas. Non vexo a Pablo, non está por ningún lado. E non só me preocupa iso, cambiáronme de clase... e teño a sensación de que o meu pai está detrás disto. Seguro que hai unha explicación para todo. Sempre a hai. Ou, polo menos, sempre a encontro..., non?Tipo de ítem | Localización actual | Sinatura topográfica | Dispoñibilidade | Notas | Data de vencemento | Código de barras | Datos do exemplar |
---|---|---|---|---|---|---|---|
Prestable | IES Perdouro Sala préstamo | X ARC alg | Dispoñible | Sección: LITERATURA XUVENIL | LED029000013673 |
|
Se Alguien para ti te deixou con ganas de máis e che roubou o corazón, aquí chega a continuación da historia de amor perfectamente imperfecta.
Creo que é a primeira vez que desexei que se acabase o verán. Por que? Moi fácil. Porque iso supón retomar as clases e ver a Pablo de novo. Pasamos meses separados. Eu no meu pobo, aburrido e desganado cos meus pais, e el en Estados Unidos.
Hoxe é o noso primeiro día de curso e non podo ter máis ganas de entrar no colexio e darlle un bico ao meu noivo. O meu noivo. Que ben senta dicilo. Pero, claro, novo curso, novos dramas. Non vexo a Pablo, non está por ningún lado. E non só me preocupa iso, cambiáronme de clase... e teño a sensación de que o meu pai está detrás disto. Seguro que hai unha explicación para todo. Sempre a hai. Ou, polo menos, sempre a encontro..., non?