Rosalia feminista / Rosalía de Castro
by
Castro, Rosalía de [Author]
; Castro, RosaliÌa de; GonzaÌlez FernaÌndez, Helena.
Type: 
BookSeries: Poesía ;59.Publisher: Vigo :Xerais de Galicia ,2019 Edition: 1ª ed.Description: 167 p ;22cm.ISBN: 9788491214762.Subject(s): Castro, Rosalií¡a De -- TraducioÌns | Castro, Rosalií¡a De -- TraducioÌns | Antoloxía | Muller | Poesía | Mujer | Feminismo | Poesía socialOnline resources: Click here to access online Abstract: A poesía de Rosalía de Castro agroma nun triángulo de furias: a reivindicación das mulleres; a meniña gaiteira que tatexa palabras inaugurais dunha nación non prevista; e a ira contra a precariedade, a compaixón polas persoas inocentes e tristes, a certeza da vulnerabilidade. Nese triángulo de furias afírmase a Rosalía feminista. Dálle voz á moza, á violada, á solteira, á vella, á nai obrigada a deixar o fillo só, ás mulleres confinadas entre o amor romántico e unha idea estreita de familia. Avisa dos perigos do gaiteiro da festa, do emigrante que non ha volver, da violencia do poder. Defende a xustiza pola man. E crea a viúva de vivo: esa muller soa, sen rostro, sen amor e tamén sen amo que resolve, como unha Penélope navegante, deixar de agardar.
List(s) this item appears in:
Obras en galego
| Item type | Current location | Call number | Copy number | Status | Notes | Date due | Barcode | Item data |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Prestable | IES Perdouro Sala préstamo | 82-PG CAS ros | 1 | Available | POESÍA EN GALEGO | LED029000012152 |
|
P: Poesía
A poesía de Rosalía de Castro agroma nun triángulo de furias: a reivindicación das mulleres; a meniña gaiteira que tatexa palabras inaugurais dunha nación non prevista; e a ira contra a precariedade, a compaixón polas persoas inocentes e tristes, a certeza da vulnerabilidade. Nese triángulo de furias afírmase a Rosalía feminista. Dálle voz á moza, á violada, á solteira, á vella, á nai obrigada a deixar o fillo só, ás mulleres confinadas entre o amor romántico e unha idea estreita de familia. Avisa dos perigos do gaiteiro da festa, do emigrante que non ha volver, da violencia do poder. Defende a xustiza pola man. E crea a viúva de vivo: esa muller soa, sen rostro, sen amor e tamén sen amo que resolve, como unha Penélope navegante, deixar de agardar.
